Het verhaal van Barbara (53)

'Als Thuishulp doe ik wekelijks huishoudelijk werk bij acht cliënten in de omgeving van Dieren. Stofzuigen, de keuken boenen, het toilet en soms even het balkon vegen of de ramen lappen. Ik ben een harde werker en probeer zoveel mogelijk in korte tijd te doen. Het moet er net zo schoon uitzien als in mijn eigen woning. Dan kijk ik nog een keer om en denk ik: “Aah, lekker fris weer.” Zo kun je echt iets betekenen voor mensen. Die waardering krijg ik ook. De deur staat vaak al open als ik kom en ze zwaaien me enthousiast weer uit. Het mooiste compliment is al iemand zegt hoe blij hij met je is. Dan kan mijn dag niet meer kapot.

De cliënten bij wie ik in huis kom hebben allemaal een beperking waardoor zij het huishouden zelf niet goed kunnen doen. Door uiteenlopende oorzaken ook: rugklachten, hartkwalen, COPD, psychoses of door een operatie bijvoorbeeld. Vaak zijn het ouderen, maar ik kom ook bij jongeren mensen. Wie het ook is, bij iedereen maak ik tijd voor een praatje. Mensen zijn vaak alleen, dus mijn komst is ook een wekelijks sociaal momentje. In die zin ben ik ook een extra wakend oog voor de zorgcollega’s. Als ik signaleer dat iemand niet lekker in zijn vel zit of als ik denk dat iemand extra hulp nodig heeft, dan geef ik dat door. Na verloop van tijd ken je de mensen ook behoorlijk goed en voel je aan als ze anders dan anders zijn. Ja, ik ben begaan met de mensen, ik geef echt om ze. Tijdens het werk deel je levenservaringen met elkaar waardoor er een band ontstaat. Een luisterend oor is vaak al heel fijn. Even je verhaal kwijt kunnen, lucht soms al lekker op.